Als kleuter kleurde ik enthousiast grasvelden in met een bruin kleurpotlood: ik ben kleurenblind. Het is geen storende beperking: op latere leeftijd heb ik zelfs nog even beroepsmatig in de kleuren gezeten, maar daarover later meer.
“Maar hoe zie jij kleuren dan?” – Die vraag wordt mij regelmatig gesteld als het onderwerp ter sprake komt. Hoe ik het zie kan ik echt niet uitleggen: daarvoor zou je de wereld even door mijn ogen moeten bekijken, en da’s lastig. Over dit verschil en mijn beleving van pindakaas schreef mijn moeder @Johanna46 in 1995 dit gedicht:
Pindakaas
De mening van de meerderheid
bepaalt wat waarheid is
en wie er anders over denkt
die heeft het zeker mis.Dit alles zou betekenen
dat onder onze soort
meer wijzen zijn dan dwazen.
Dat lijkt me ongehoord.En als ik het aldus bekijk –
ik kan niet anders doen –
zeg ik: “misschien heb jij gelijk
en is pindakaas wél groen.”Joke van ’t Verlaat, 1995