Alleen al vanwege de naam wilde ik er een hebben, een passagepas voor het NS-station in Dordrecht. Makkelijk in- en uitlopen zonder het gedoe met OV-chipsaldo, tot mijn passagepas ineens opdook in de wasmachine. Meegewassen met een spijkerbroek.
Toen ik naar het station liep om te proberen of m’n pas het nog deed, schoot me ineens het begin van een nieuw gedichtje te binnen. Passagepas zat in de was. Metrisch helemaal in orde, maar nu de rest nog. Zittend op de stoep voor het station (m’n passagepas had de was inderdaad overleefd), maakte ik het gedichtje af.
Gewassen passagepas
Passagepas
Zat in de was
Al in mijn linker broekzakHij bleek niet stuk
Een klein geluk
Dat niemand me meer afpakt