Wat doe je wanneer je dochter weer een onnavolgbare grap op Twitter maakt, of je zoon post een bijzondere foto op Instagram? Als vader ben ik een trouwe fan van mijn kinderen, dus mijn eerste reactie is: vind ik leuk! Maar is dat altijd de beste socialmedia-strategie als het om je kroost gaat?

Eerlijk gezegd heb ik spijt dat ik er ooit over ben gaan nadenken. Wel of niet gelijk als eerste iets liken, delen of erop reageren? En wat als je een keer iets níet leuk vindt? Allemaal struggles waar je als ouder mee om moet zien te gaan. En waar je vroeger weg kwam met ‘O wat moooooi!’ roepen als ze weer eens een tekening hadden gemaakt, kijkt nu ook nog je hele sociale netwerk mee!

Wel of niet als eerste

Een lastige overweging: zeker als je (zoals ik) een notificatie ontvangt als één van je kinderen iets post, is het erg makkelijk om haantje de voorste te zijn en een duimpje of een hartje uit te delen. Maar ja, dan zien dus alle vriendjes en vriendinnetjes van je kind elke keer weer die naam van die vader staan onder elke post op Instagram. En is dat niet een beetje suf? Om dit probleem te voorkomen wacht ik meestal even met het uiten van mijn waardering, ook al weet ik zeker dat ik bijna altijd de eerste kijker ben.

Socialmedia-loftrompet

Het plaatsen van commentaar onder foto’s doe ik niet snel. De kans bestaat natuurlijk altijd dat je net de verkeerde toon aanslaat, details prijsgeeft die je kinderen liever niet willen delen met hun vrienden. Wie heeft er niet zo’n oom, tante of buurman die gênante reacties post als ‘Hè wat kijk je lelijk op deze foto zeg! Trek eens een wat vrolijker gezicht.’. In die categorie wil je als vader natuurlijk nooit terecht komen.

Overtreffende trap

Soms als ik het niet meer zie zitten, dan denk ik even aan mijn moeder. Want haar problemen steken met kop en schouders boven mijn onnozele struggles uit. Niet alleen heeft zij 5 (!) kinderen, maar ook nog eens 9 kleinkinderen. En zie dan nog maar eens iets anders met je dag te doen dan álle online activiteiten van je nageslacht te volgen.
Mijn moeder heeft daarom een uitgekiende methode ontwikkeld, waarbij ze wel altijd als eerste een duimpje, hartje of sterretje uitdeelt. Maar – en hier komt het – dat doet ze dus NIET ALTIJD. Af en toe slaat ze een keer een post over. Niet omdat ze ‘m niet ziet, of misschien gewoon stom vindt. Nee, dat doet ze zodat wij met z’n allen niet denken dat ze niks beters te doen heeft dan ons de hele dag te volgen.

Deus ex machina

Heb je al medelijden met me? Dat hoeft niet, want ik ben zomaar ineens uit mijn lijden verlost! Ik ben namelijk even vergeten te vertellen dat mijn kinderen inmiddels de 20 zijn gepasseerd, en deze generatie (Y? Z?) heeft Facebook, Twitter én Instagram massaal de rug toegekeerd! Ze posten zelden of nooit meer iets, kijken ook niet meer wat hun vader allemaal online uitvreet, en bellen me gewoon op als ze willen weten wat ik aan het doen ben. Want bellen, dat kan tegenwoordig ook nog met je telefoon.

(Artwork: Julia Teekens: ‘Vuurspuwende draak’, 2015)