De marsmannetjes zijn geland

Nuchter, dat ben ik. Iemand die je niet zomaar iets op de mouw kan spelden. Dat dacht ik althans, tot ik jaren geleden oprecht geloofde dat de marsmannetjes waren geland. Toegegeven: ik was er met mijn hoofd niet helemaal bij. Ik was op weg naar huis na een zware orkestrepetitie en moest nog zeker drie kwartier rijden, want er was een snelweg afgesloten. In het donker volgde ik de gele omleidingsbordjes toen plotseling mijn mobiel ging.

Een paniekerige stem klonk door de telefoon. Het was mijn vriend, en hij zei: “Heb je het al gehoord? Het wordt op alle zenders tegelijk uitgezonden! De marsmannetjes zijn geland in Amerika!”. Voor de vorm lachte ik maar even om deze flauwe grap en vroeg vervolgens hoe zijn avond was geweest.

Ik kon mijn zin niet afmaken, want hij ratelde maar door: het was echt waar, en ik moest snel op de radio de zender opzoeken waar het live verslag werd uitgezonden. Ik sputterde tegen en zei dat het nu wel leuk geweest was, maar dat hielp weinig. Hij bleef maar aanhouden en praatte opgewonden door over hoe spannend het allemaal was. Ondertussen sloeg bij mij de twijfel toe.

Zou het misschien toch echt gebeurd zijn? M’n vriend maakt wel vaker een grapje, maar nu klonk hij wel akelig serieus. En zo gebeurde het dat ik de autoradio aanzette en op zoek ging naar een zender om te horen hoe de landing van de marsmannetjes afliep. Science fiction, maar dan in het echt. Toen mijn vriend aan de andere kant van de lijn hoorde dat ik de radio aan had gezet en tevergeefs naar de zender zocht heeft hij geloof ik 10 minuten lang gebulderd van het lachen.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.